από νερό κι από ζάχαρη
από αγγίγματα και μουσικές
από ήλιο είμαστε ζεστό του χειμώνα
κι από στάχτες βέβαια
κι αλάτι
από νότες είμαστε, βλέμματα
από φωνές, κοιτάγματα, μακρινά πετάγματα
από ρόδια και ρόδα, μυγδαλιές
κι από τα γένια του παππού θεού
ασφαλώς
από καμπάνες και κλάματα
από γης κι από αέρινους δρόμους
από λάθη και πόνους και σύρματα
κι από τζάμια
που κρύβουν κουρτίνες
έτσι γίνηκε το αίμα κι ήλθε το φως
κι έτσι ταίριαξε ο στύλος κι ήρθε το χέρι
κι από λίγους ανθρώπους φτιαχτήκαμε τώρα
κι από αγάπανθους κάμπους
σταυρώνει ο νους
