Κατέβηκα

Χαρτιά μου, λευκά μικρά κουκλιά
τρέχετε σαν παλιά και ροζ γυαλιά
κοιτώντας τους να τρών, να λεν, ν'ακούν
αυτούς που σαν παιδιά, κοιτούν κι απέ σιωπούν.

Μαλλιά μου, της μοδός στρωτά, λεπτά
μη φτάσετε μακριά ξανά ποτέ
γιατί ποιος καλός καιρός θαρθεί
να πάρει την ξανθιά πλατιά κορφή;

Και μοιάζεις σταλιά σταλιά ν'αργείς
και ξέρεις το φως σωστό να ζεις
κοιτάζεις και πετάς της γης ανθούς
θα φέρεις τη σκιά, παντού, χαρά.