Έρημος λάμπα

άμα πεθάνω πριν πνιγώ
ας διαβαστούν τα μάτια μου
στους πλοηγούς τους πρωινούς
περγαμηνές κι αυτοτελείς

λάθη είναι τα σπιρτόκουτα
φύτρες σμικρές οι σπόροι τους
πικρά τα αίματα σφαλούν
τα μονοπάτια στις οχιές

λουλούδια φαίνουν κι οι λαοί
σταλάζουν ώριες κοπελιές
μισόλογα ψιθύρισες κι εγώ
ξαναθυμήθηκα πρωί

‘Μείνε’ μου λέει η ρητή
του σάκου μας η εντολή
στους νοητούς ορίζοντες
θάρθω ασημής σαν το φαρί