χωρίς τίτλο

ΑΤΙΤΛΟ

πάντα κάτι λείπει
κι απ το χιόνι από κάτω
πάλι λάσπη μένει
πιο πολύ όμως αρμέγεις
το λινό μου σκουλαρίκι

πάντι κάτι λείπει
κι ύστερα μου λες θυμάσαι
και περνάνε τα υπόγεια
κι έρχονται ξανά οι ήλιοι
και μικραίνουνε οι γριες

κι όταν φτάσουνε οι λύκοι
κάτι μαύροι κι ουρλιαχτοί
μας ενώνει σαν εντόσθιο
του αιώνα το λοφίο
μια πυκνή γραμμή στα δυο

κι όμως πάντα κάτι λείπει
μια ωραία μέρα λέω
να ρωτήσουμε τον άλλο
εγώ τώρα πια σου φταίω;
και με κοίταξες με λύπη;