στα Γιάννενα, που έβρεχε,
γνώρισα την ομορφιά
έμαθα τη μοναξιά
συνάντησα τον έρωτα
ένιωσα τη θλίψη
αγάπησα το περιβόλι του τρελού
νοστάλγησα λίγη στοργή
έκλεψα λίγα ψίχουλα ένωση
στα Γιάννενα που έβρεχε
έκλαψα για την αδιαφορία
γέλασα για την παρέα
ξεπάγιασα μες στο χιόνι
μέθυσα στη λίμνη
κοιμήθηκα ζεστές-ως το μεσημέρι-νύχτες
έφαγα ομίχλη και σύννεφα
έφτυσα κουκούτσια με σαντιγί
πέταξα από το παράθυρο
μερικά άχρηστα όνειρα
και πέταξα μες στο δωμάτιο
το τετράγωνο κλουβί μου.
Στα Γιάννενα που έβρεχε
Έχω κρυμμένο κάτω από ένα γέρο Πλάτανο
Εκεί, στην όχθη της λίμνης
Ένα κομμάτι από την ψυχή μου.
καπελωνεις μια ολοκληρη πολη με ιστορια χρησιμοποιωντας πολυ το εγω ,ετσι ωστε το αφιερωμα σου σ αυτην επρεπε να χει στον τιτλο και τ ονομα σου.μπελας η απεμπλοκη του εγω μας απο τις μνημες,ε?
ΑπάντησηΔιαγραφή