‘Δια Του Διάττοντος’

Κατεβαίνω μοναχός μου
Στον Παράδεισο.
Να θερίσω λερωμένα
Όνειρα,
Να δοκιμάσω ικανούς κάτι περήφανους,
Κι ίσως γυρίσω νικητής, ίσως και όχι.

Μην κλαις κορίτσι μου,
Αυτές
Είναι σκηνές για μένα.
Μη με ακούς που πίνω εγώ
Των καλλονών την πίκρα.



Κάτι θα φέρω.
Κακό ή καλό
Δεν ξέρω.

Ένας φίλος μας
Έπεσε στο κενό-
Σκύβοντας
Μια τέντα να φτιάξει-
Σκοτώθηκε τώρα.
Μήπως τον συναντήσω,
Να τον ρωτήσω
Πώς ήτανε;



Μην κλαις κορίτσι μου,
Δεν είναι αυτές
σκηνές για σένα
Μη με κοιτάς που τρίζω εγώ
στων άλλωνε την ρίζα