Ο Αγγελής

Μακρυμάλλης με μουστάκι,
Μοσχολίβανο μοιράζει-
Μισοτιμής-
Έμπορο όμως μη με πεις:
Είμαι ο Αγγελής.

Κατεβαίνει την Αρόη,
Σα φουριόζος, μα φτωχός.
Στα Ταμπάχανα σα φτάσει
Γίνεται μπουχός.
Ξέρει κάθε ιστορία,
Είναι παραλής.


Χρόνια τώρ’ αποθαμένος
Μοσχολίβανο μυρίζει
Στο μνημούρι του επάνω
Στέκει ένα παιδί.

Κάνουν προσευχή οι κυράτσες.
Με κοιλιές σαν τις ταράτσες
Κάθε Κυριακής.
Λάθος έκανε στο δρόμο,
Πάει πια το καρβουνάκι!
Σκόνη καταγής.