δεν είν’ κι απαραίτητο δα
να βλέπουμε κάθε μέρα
αύριο λέω να τυφλωθώ
για ολόκληρη μέρα.
Θέλω να βοηθήσω
τη φαντασία μου
να μεγαλώσει τα φτερά της
ή –έστω-
ν’αλλάξει
κάποιο από τα δόντια
των αισθήσεων.
Άλλωστε, ποιος ξέρει;
μπορεί να μαι τυφλός
και να μην τόχω καταλάβει
η μοιρα κουτσαινει,οταν δεν εχεις διακινδυνευσει πα'ι'δια.
ΑπάντησηΔιαγραφήτριψε τα ματια σου κι αν εισαι ακομα εκει,τηγανισε
μια μεριδα πατατες.
μην τις φας ομως.
τρεχα και καταθεσε τες σε μια προτομη της οποιας εκτιμας το προσωπο που παριστανει.