‘Κυριακάτικη Ρεβάνς’

Λούπινο για της μέσης το βρέξιμο
Καλορίζικο, με λακ, με παρέα σπιράλ.
Κυριακή και αναμνήσεις,
Μια ζωή με τους δημάρχους,
Έμπειρη ζώνη καμένη στο φύλαρχο,
Κοκκινισμένα ρούχα και σημάδια.
Μια βδομάδα ξεκινά, ζάχαρη και φρούτα.

Ένας πατέρας οφείλει να νοιάζεται
Για μπάνια, λουλούδια , συντροφιές.

Δε με νοιάζει που κουνιούνται οι καρέκλες
Οι κουνιστές. Δεν πειράζει.

Μια ζωή τα πέταλα της μαργαρίτας ονειρεμένα δώρα
Περπάτα να τα δεις.
Τι σημαίνει ‘να μείνω κι άλλο;’ Τι καίει πιο πολύ;
Το φαρμάκι σου, ένα παγάκι ή μια πιπεριά;
Ψέματα λες, ταξιδεύουμε πλάνητες, ερχόμαστε.

Ζωή μου, μια ζωή ερχόμαστε, σαν πρόβα.

Βαθιά στο μυαλό μου σιγοκλαίς,
Και χαίρεσαι,
υπόγειος, ραδιοφωνικός, τερατώδης.

Μου λες: ‘το ξέρω, διαλέγεις ότι πρέπει’
Αυθάδικα μάθαμε να ξέρουμε
Σου απαντώ
πως μέσα στο αίμα μας
τρέχει μια ζωή, η ίδια πάντα.
Μην κλαις όμως, από τους δύο κόσμους
Εκείνος μας ταιριάζει, ο φωτεινός.


Μια ζωή, κι ύστερα θα ξεκουραστείς.